شنیدم

چلچراغ آرزوهایم

که روزی معبد تاریک جان من

به نور آن منور بود

و روزی روشنی بخش فضای انزوایم بود

کنون در جای دیگر نور می پاشد

شنیدم شمع بزم هر شبستان است

خدایا کاش من پروانه می گشتم.

شنیدم

مست و آشفته چو یک شعله

به بزم غیر می چرخد شراب تلخ می نوشد

بروی پیکر یاسش

هزاران نقش دست مست میخوار است

شنیدم ساقی بزم رقیبان است

خدایا کاش من پیمانه میگشتم

شنیدم آن لبان آتش افروزی

که روزی

سجده گاه بوسه هایم بود

به هر جا قصه می گوید

حکایت از من افسرده می دارد

شنیدم قصه گوی بزم مستان است

خدایا کاش من افسانه می گشتم

شنیدم...

کاشکی هرگز نه میدیم نه می خواندم

نه آوایی به گوشم می رسید

اما

کنون از این شنیدن ها

تنم چون شمع لرزان است

خدایا کاش من دیوانه می گشتم...